The Definitive Guide to داستان های واقعی
The Definitive Guide to داستان های واقعی
Blog Article
اگر مشتاق داستان واقعی ارواح و تجربه ماوراءالطبیعه هستید، هیچ راه بهتری در برابر بازدید از تأسیساتی که بر فراز گورستان بت‌پرستان ساخته شده، وجود ندارد.
طبق گزارش‌ها، داستان‌های واقعی ارواح در این محل شامل تمام موارد کلاسیک هستند: صدای قدم‌ها، وسایلی که به تنهایی در اطراف حرکت می‌کنند و بسته شدن خودسرانه پنجره‌ها.
خانه » انشا جدید ✍️ » داستان ترسناک واقعی با روایت های وحشتناک از سراسر جهان برای بزرگسالان
مجله
اما یک راه‌حل وحشتناک دیگر برای جلوگیری از به اشتباه دفن شدن افراد زنده معایناتی برای تشخیص صحیح مرگ برود. در واقع، در معاینات تشخیص مرگ گاهی انگشتان دست فرد را قطع می‌کردند یا حتی در مواردی ستونی از دود تنباکو را به درون روده‌ی فرد می‌فرستادند.
آنسون داستان را از جایی شروع می‌کند که یک زوج جوان یک سال پس از این جنایت تصمیم می‌گیرند این ملک زیبا و چشم‌گیر را با قیمتی پایین‌تر از ارزش واقعی خود خریداری کنند. ناگفته پیداست که به چه علت مشتریان دیگر با قیمتی پایین‌تر هم راضی به خریداری این ملک نیستند!
دانیل لوتز (در آن ماه که خانواده‌اش در آمیتیویل زندگی می‌کردند کودک بود)، می‌گوید که هنوز درباره زمان اقامتش در آن‌جا کابوس می‌بیند.
دکتر چند لحظه فکر کرد و گفت: خب… بذار یه داستان برات تعریف کنم.
تنها مالک و ساکن مسافرخانه داستان واقعی ارواح، جان هامفریس، ادعا می‌کند که برای اولین بار، در اولین شب خود به‌عنوان صاحب مسافرخانه در سال ۱۹۶۸، با ساکنین غیر مادی مسافرخانه آشنا شد.
وارن‌ها در سال ۱۹۷۴ برای خدمت‌کردن استخدام شدند، اما در نهایت پرون‌ها پس از تسخیر شدن موقتی کارولین پرون، از آن‌ها خواستند که آن‌جا را ترک کنند. ظاهراً دخترش از نزدیک شاهد داستان واقعی ارواح بوده است.
جلو رفت و گفت: رفیق بیچاره من، متوجه نیستی؟ این جا یک کشور کاتولیکه، تازه مرکز مذهب کاتولیک جهان هم هست.
راستش خودم فکر می‌کنم چون در خانواده محبت چندانی ندیده بودم در هر جایی به دنبال ذره‌ای محبت می‌گشتم و وقتی توجه‌های ویژه مجید را نسبت به خودم دیدم و احساس کردم که همه خانواده‌ام به مجید احترام می‌گذارند و او را قبول دارند، با خودم فکر کردم که او کسی است که می‌تواند مرا نجات دهد.
چند سال قبل، حادثه وحشتناکی در ارتباط با یک روح برای دو مرد جوان رخ داد. آن دو که آدریان و لئو نام داشتند، حدود ساعت یک نیمه شب به خانه برمی‌گشتند. در آن ساعت از شب، هیچ وسیله نقلیه‌ای در جاده به چشم نمی‌خورد. آدریان رانندگی می‌کرد و لئو کنارش نشسته بود. آدریان با سرعت مجاز می‌راند و پیچ‌های تند را به آرامی پشت سر می‌گذاشت. از آنجایی که هر دو به شدت خسته بودند، حرفی بینشان رد و بدل نمی‌شد.
آندریا پرون در آن زمان ۱۲ ساله بود و ادعا می‌کرد که این فیلم یک تافته زیبا است که عناصر بسیاری از حقیقت و برخی لحظات تخیلی در آن وجود دارد.
او آن را بزرگ کرد، کنتراست را افزایش داد و متوجه شد که ابعاد و نسبت‌های این شکل، کاملاً مطابق با اندازه‌های انسان است.